YOUR LOGO GOES HERE

Bureaucratie in de advocatuur?


  

  Home

  Brochure

  Reageren

  Handleiding

  Links

  

 

  

 

De uitzending tijdens de Ordevergadering 3

Heksen in toga aflevering 8a

Overigens neemt het voorgaande allerminst weg dat de uitzending in een aantal gevallen terecht de vinger legt op problemen die zich bij de schuldsanering voordoen. Zo is het gebruikelijk dat een persoon die in de schuldsanering zit niet weet wat hij of zij verdient, waar het geld naar toegaat en wat er betaald wordt e.d.. Zo is het voorgekomen dat, terwijl iemand in de schuldsanering zat, de toegekende huursubsidie met terugwerkende kracht ongedaan is gemaakt zonder dat de persoon zich daarvan bewust was en de persoon later te horen kreeg dat de persoon een nieuwe schuld gemaakt had, ook al was dit niet ernstig genoeg om de schone lei daarom niet te verlenen. Een consequentie van dit soort problemen kan natuurlijk wel zijn dat onmiddellijk na de beëindiging van de schuldsanering de problemen weer opnieuw beginnen.

Anna de Jong voelde zich “nobody”. Iemand die in de schuldsanering zit moet drie jaar lang rondkomen van 90% van de bijstandsnorm en heeft gedurende die drie jaar niets te vertellen. Het is dus de bedoeling dat iemand die in de “w.s.n.p.” zit zich een beetje “nobody” voelt. Het idee hierachter is dat de schuldsanering niet te aantrekkelijk mag worden omdat anders sommige mensen het zouden gaan zien als een makkelijke manier om van schulden af te komen. Daarom mag het niet te aantrekkelijk worden en moet iemand die er gebruik van maakt zich een beetje “nobody” voelen. Natuurlijk kunnen wij dat asociaal of een misstand vinden, maar dat heeft niets te maken met falende bewindvoerders en alles met een keuze van de politiek en als wij willen dat dat anders wordt, kan dat doel niet bereikt worden door het aan de schandpaal nagelen van - of meer toezicht op - bewindvoerders en zeker niet door audits. Als wij vinden dat iemand die in de schuldsanering zit meer rechten moet hebben, moeten wij pleiten voor een wetswijziging die daarop gericht is, en dat doet Argos niet.

Het feit dat nergens uit blijkt dat Anna de Jong zich bij een van de terechtzittingen “nobody” voelde, wijst er overigens meer op dat zij beschermingsbewind had dan dat zij in de w.s.n.p. zat. Daar staat weer tegenover dat aan Anna de Jong een soort belofte zou zijn gedaan dat zij na 3 jaar overal vanaf zou zijn en met een schone lei zou kunnen beginnen. Dat kan alleen als zij in de w.s.n.p. zat.

In ieder geval laat de uitzending veel vragen onbeantwoord en schept de uitzending meer nieuwe verwarring dan dat de uitzending informatie verschaft. Waar Anna de Jong zegt dat het allemaal “een grote rotzooi” is, heeft zij het wel over een regeling die voor veel mensen de enige uitweg is en waar Anna de Jong zelf misschien niet eens gebruik van gemaakt heeft. In ieder geval krijgt de luisteraar die van het onderwerp niets af weet ten onrechte de indruk dat, als iemand in de w.s.n.p. zit, de deurwaarders en incassobureaus gewoon blijven komen en de schulden van de persoon groter en groter worden. Ook kan redelijkerwijs worden gesteld dat bij de luisteraar die van het onderwerp niets af weet, ten onrechte de indruk kan ontstaan dat het met de schuldsanering een grote rotzooi zou zijn. Bovendien ontstaat ten onrechte de indruk dat alles wat er aan de praktijk van de schuldsanering mis is, uitsluitend te wijten zou zijn aan de bewindvoerders. De programmamakers stellen zich erg autoriteitsgevoelig op. Zo is de stilte over de gemeentelijke bureaucratie die aan de aanvraag om schuldsanering vooraf gaat, waar sommige mensen zeker zo “gek” van worden als Anna de Jong dat werd van haar bewindvoerders, in het programma oorverdovend. Hierover maakt, afgezien van degenen die het rechtstreeks treft, niemand zich druk, ook Argos niet en ook Nick Huls niet. De indruk bestaat dat bij de mensen die deze gemeentelijke bureaucratie hebben moeten doorlopen en daar geen hulp bij gehad hebben, de kans groter wordt dat zij, als zij eenmaal in de schuldsanering zitten, in de fout gaan. Opmerkingen hierover kunnen ongeveer zo klinken: "de bewindvoerder hoeft dit niet te weten, want de bewindvoerder pikt alles in." Een advocaat die dit soort dingen van een cliënt hoort, kan hier uiteraard niet aan meewerken en zal de cliënt uiteraard moeten waarschuwen voor de mogelijke gevolgen - mogelijke tussentijdse beeindiging van de schuldsanering, geen schone lei, faillissement en mogelijk strafvervolging - maar zal wel gebonden zijn aan zijn geheimhoudingsplicht. Aangenomen mag worden dat onderzoek naar het verband tussen ervaringen met de gemeentelijke bureaucratie die aan de schuldsanering vooraf gaat en het later in de fout gaan van de betrokkene, onderwerp zal zijn van de activiteiten van de commissie die de w.s.n.p. moet hervormen o.l.v. Nick Huls.

Opvallend is at wij tussen alle klachten over bewindvoerders in de uitzending niets horen over een bewindvoerder die "alles inpikt". In het voorbeeld van Anna de Jong komt naar voren dat zij naar de tandarts geweest was en de rekening niet kon betalen. Daarmee had zij een nieuwe schuld gemaakt en iemand die in de w.s.n.p. zit mag geen nieuwe schulden maken. De bewindvoerder kreeg de schuld, maar niet omdat de bewindvoerder nagelaten had Anna de Jong aan het verstand had te brengen dat zij geen nieuwe schulden mocht maken, nee, de bewindvoerder had geen contact opgenomen met de tandarts, alsof het probleem opgelost zou zijn als de bewindvoerder – nadat de schuld was gemaakt en het kwaad al geschied was - contact had opgenomen met de tandarts. Anna de Jong had – aangenomen dat zij in de w.s.n.p. zat - vooraf de bewindvoerder moeten vragen of zij een schuld mocht maken voor de tandarts, waarna de bewindvoerder haar het antwoord misschien wel schuldig zou zijn gebleven. Misschien had de bewindvoerder wel aan de Rechter Commissaris toestemming gevraagd om de kosten van de tandarts uit de boedel te betalen en misschien had de Rechter Commissaris die toestemming dan wel geweigerd. Kortom: een probleem dat voortvloeit uit de wetgeving en waar geen goede oplossing voor is en een probleem dat er niets mee te maken heeft dat het met de bewindvoerders een grote rotzooi zou zijn. Ergens in de uitzending wordt gezegd dat de deurwaarders die bleven komen, kwamen voor vorderingen van totaal 1200 euri of daaromtrent. Als iemand die in de schuldsanering zit door naar een tandarts te gaan of anderszins tijdens de schuldsanering een dergelijke schuld maakt, is het mogelijk dat de rechtbank aan het slot van de schuldsanering vast stelt dat de schuldenaar, door tijdens de schuldsanering deze schuld te maken, zijn of haar verplichtingen niet is nagekomen, maar dat dit niet ernstig genoeg is om daarom de schone lei te weigeren. Zie voor voorbeelden waarin het niet nakomen van de verplichtingen wel ernstig genoeg was om geen schone lei te verlenen AO7003 en AR7932. In deze beide zaken ging het om een aanzienlijk ernstigere aangelegenheid dan het maken van een schuld van 1200 euri bij een tandarts.

De indruk is dat de programmamakers twee verschillende soorten bewindvoering met elkaar verwarren, waardoor waarschijnlijk iemand die helemaal nooit in de w.s.n.p. heeft gezeten, heeft gediend als een soort model voor misstanden in de w.s.n.p, waardoor voortdurend misverstanden ontstaan. Over opeenstapelingen van fouten gesproken. Kennelijk heeft zelfs Nick Huls dit niet opgemerkt.

Een advies aan de programmamakers zou kunnen zijn: minder naar Peter R. de Vries kijken, en, in plaats daarvan, als zij een uitzending maken over een zo weerbarstig en technisch onderwerp als de w.s.n.p., zich daarover vooraf beter informeren. Dit zou de kwaliteit van hun programma's kunnen bevorderen.

U kunt de uitzending niet meer beluisteren omdat het archief van Argos niet verder terug gaat dan 2008.

19 januari 2006

update 21 juli 2010

Bi